معنی بی بند و بار

بند و بار. [ب َ دُ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) حدود و قواعد و آداب زندگی. قیدهای اجتماعی و مانند آن. و آدم بی بند و بار کسی را گویند که در زندگی حدود و رسومی را مراعات نکند و به چیزی پابند نباشد. (فرهنگ عامیانه ٔ جمال زاده): کارش بی بند و بار است. مرد بی بند و باری است.

بار و بند. [رُ ب َ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) مصالح هر چیز چون رشته برای تسبیح و دوال و امثال آن برای شمشیر. ملاطغرا در قسمیه گوید:
بتسبیح شبنم که بی باروبند
زگردش بود تا سحر بهره مند.
و در محاوره بند و بار هم گویند. (آنندراج). || منسوب و متعلق به هر چیزی. (ناظم الاطباء).

بار و بندیل. [رُ ب َ] (اِ مرکب، از اتباع) احمال و اثقال. بار و بند. رجوع به باروبند شود.

طنابی کلفت و بلند که گاهی از جنس کنف بوده و به آن لیف خرما...

(صفت) لاابالی لاقید بی قید: (آدم بی بند و باریست. )

لا ابالی، بی قید وبند

لچر

لاابالی

لاابالی، لاقید، فاسد

Abandoned, Incontinent, Luxurious, Profligate, Wild, Dissipated, Dissolute, Fast, Immoderate, Irregular, Meretricious, Permissive, Riotous, Freewheeling, Promiscuous, Licentious, Wanton

Swinging

Wanton

(بَ دُ) (ص مر.) لاابالی، بی قید.

لاقید

لُعبت آزاده

277